ПАЁМИ ШОДБОШИИ Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати Рӯзи Парчами давлатӣ

Подробности статьи

24.11.2022, ш.Душанбе

Ҳамватанони азиз!

Имрӯз сокинони Тоҷикистони соҳибистиқлол боз як санаи муҳимми таърихӣ – сиюмин солгарди қабули Парчами давлатиро бо ифтихору шукргузорӣ аз давлату давлатдории миллӣ ва дар фазои орому осудаи кишвар таҷлил менамоянд.

Ба ин муносибат мардуми шарифи Тоҷикистонро самимона табрик мегӯям.

Чанд рӯз пеш мо – мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлол яке аз санаҳои муҳим ва тақдирсози таърихи миллат – 30-юмин солгарди Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олиро, ки Парчами давлатӣ маҳз дар ҷараёни баргузории он 24-уми ноябри соли 1992 қабул гардид, ботантана таҷлил намудем.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар ҷаласаи Шӯрои амнияти дастҷамъии СААД иштирок намуданд

Подробности статьи

23 ноябр Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар шаҳри Еревани Ҷумҳурии Арманистон дар ҷаласаи Шӯрои амнияти дастҷамъии Созмони Аҳдномаи амнияти дастҷамъӣ (СААД) иштирок ва суханронӣ карданд.

Ҷаласаи Шӯрои амнияти дастҷамъӣ бо иштироки сарони давлатҳои аъзои Созмон таҳти раёсати Сарвазири Ҷумҳурии Арманистон, Раиси Шӯрои амнияти дастҷамъии Созмони Аҳдномаи амнияти дастҷамъӣ Никол Пашинян дар ҳайати маҳдуд оғоз гардида, кори он бо иштироки ҳайатҳои васеъ идома ёфт.

Паёми табрикии Раиси вилоят ба муносибати Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Подробности статьи

Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистонро ба тамоми сокинони вилоят сидқан табрик гуфта, таманно мекунам, ки ин рамзи муқаддаси давлатдории миллӣ дар фазои сулҳу суботи Ватани азизамон ҳамеша парафшон бошад ва мардуми кишварро ба сӯи ояндаи дурахшон ва музаффариятҳои нав ба нав раҳнамун созад.

Имсол мо Рӯзи Парчами давлатиро дар соли барои тамоми мардуми Тоҷикистон таърихии 30-солагии Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки чанд рӯз қабл бо иштироки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар сатҳи баланд таҷлил гардид, ҷашн мегирем.

Ба Осорхонаи Қасри Арбоб ва Осорхонаи таърихии вилояти Суғд китобҳои тозанашр ва аксу нигораҳо дастрас карда шуд

Подробности статьи

Раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода аз толори “Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон”-и Осорхонаи Қасри Арбоб боздид намуда, ба фонди осорхона китобҳои тозанашр туҳфа намуд.

Раиси вилояти Суғд, муовини якуми Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Раҷаббой Аҳмадзода аз номи Ҳукумати мамлакат ва Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба фонди осорхона китобҳои тозанашри “Сарвар, Президент, Пешво”, “Эҳёгари Суғд”, “Иҷлосия: Парвозгоҳи Пешвои миллат” ва медали ҷашнии “30-солагии Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон”-ро супорид.

Боздиди Раиси вилоят аз мактаби ба номи А.П. Чехов ва Мактаби Президентӣ

Подробности статьи

Раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода бо фаъолияти муассисаи таълимии Россия ва Тоҷикистон ба номи А.П.Чехов ва ҷараёни тадрис шинос шуд.

Нахуст аз номи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷониби Раиси вилояти Суғд, муовини якуми Раиси Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон китобҳои тозанашри «Сарвар, Президент, Пешво», «Эҳёгари Суғд» ва «Иҷлосия: Парвозгоҳи Пешвои миллат» ва нишони сарисинагии ҷашнии Иҷлосияи тақдирсоз ба роҳбарияти ин муассисаи таълимӣ тақдим гардид.

НУСРАТИ ҚАСРИ СУЛҲОФАР – ШУКУҲИ ФАТҲИ ҚУЛЛАҲО

Подробности статьи

Дар сарнавишту таърихи давлатдории халқиятҳо воқеаҳои муҳиму тақдирсозе ба вуқӯъ омадаанд, ки барои табаддулоту таҳаввулоти он миллат ва дигаргунии раванди давлатдорӣ таъсири муқтадир расонида, дар шаҳкитоби таърих ва зеҳни мардум чун ҳодисаи бузурги таърихӣ ва воқеаи сарнавиштсоз сабт шудаанд.

Дар таърихи давлатдории навини Тоҷикистон низ Иҷлосияи 16 – уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба унвони Иҷлосияи тақдирсоз пазируфта шуда, он ба тақдири ояндаи тоҷикон такони ҷиддӣ бахшид ва барои расидан ба ҳадафҳои бузурги умумимиллӣ, пеш аз ҳама сулҳу субот, ваҳдати миллӣ, таҳкими сохти давлатдорӣ, якпорчагии сарзамини Тоҷикистон заминагузор гардид.

Мо, сокинони ноҳияи Бобоҷон Ғафуров аз он ифтихору шарафманд ҳастем, ки Иҷлосияи таърихии ХVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Анҷумани саодати миллати тоҷик маҳз дар макони меҳру садоқат ‐Қасри “Арбоб”‐и хоҷагии ҷамоавии ба номи Саидхоҷа Ўрунхоҷаев ва маскани парвозгоҳи бузургон баргузор шуда, дар таърихи давлатдории навини тоҷикон ҳамчун Иҷлосияи тақдирсоз нақши барҷастаро касб кард.

Бамаврид аст зикр намоям, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон маҳз дар ҳамин ҷо аз ҷониби вакилони мардумӣ Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуданд. Яъне парвози баланди яке аз сиёсатмадорони шўҳратманди ҷаҳон, эҳёгари халқи тоҷик, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба арсаи бузурги сиёсати дунё аз парвозгоҳи маълуму машҳури ноҳияи ба номи алломаи беҳамто Бобоҷон Ғафуров ибтидо мегирад, ки аз ин шарафи бузургу фараҳбахш кулли сокинони ноҳия ифтихор доранд.

Дар ин бора дар яке аз суханрониашон дар маросими ифтитоҳи Маҷмааи варзишии ҷамоати деҳоти Хистеварз низ Пешвои миллат бо ифтихормандӣ таъкид карда буданд: “Мардуми ноҳия бо заҳматписандӣ ва ҳимматбаландии хеш дар қаламрави кишвар беҳамто буда, баъдан ин диёр зодгоҳи аллома Бобоҷон Ғафуров мебошад, ки дар лаҳзаҳои ҳассосу сарнавиштсози таърихамон бо кору пайкори ватандўстона, бахусус бо таълифи шоҳасари безаволи худ ‐«Тоҷикон» дар ҷодаи ташаккули худшиносии миллӣ ва пойдории давлати тоҷикон саҳми беназир гузоштааст. Ҳамчунин, ман ҳамеша ифтихормандам, ки маҳз аз минбари баланди Қасри овозадори «Арбоб» ба арсаи сиёсати бузург ворид гардидам ва тамоми мардуми Тоҷикистон имрўз Қасри фарҳангии «Арбоб»‐и таърихиро ба хотири оғози сулҳу ваҳдат ва осоиштагии кишварамон ҳамчун макони муқаддас гиромӣ медоранд ва ҳамеша онро ба унвони сарчашмаи ваҳдати миллии халқи Тоҷикистони соҳибистиқлол ёд мекунанд.” Пешвои миллат тавонистанд, ки дар муддати ниҳоят кӯтоҳ низоми мукаммал ва муосири давлатдориро барқарор карда, аркони давлатдории миллӣ ва ниҳодҳои асосии давлатдориро эҳё намоянд.

 Бешубҳа, гуфтан ҷоиз аст, ки дар роҳи расидан ба сулҳу осоиш ва хотима додани ҷанги таҳмилӣ Роҳбари тозаинтихоб ҳаёти худро зери хатар монда, ҷиҳати музокирот бо намояндаи гурӯҳҳои мусаллаҳ борҳо ба минтақаҳои ҷангзадаву хавфнок сафар намуданд. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон, ки таҳти сарварии бевоситаи Президенти мамлакат ба даст омадааст, минбаъд аз ҷониби Созмони Милали Муттаҳид ҳамчун таҷрибаи нодири расидан ба сулҳу субот эътироф гардид. Шукрона, ки зери сиёсати хирадмандонаи Меъмори сулҳ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қувваҳои солими ҷомеа зери парчами нангу номус ва ягонагии миллӣ сарҷамъ шуда, ҷиҳати расидан ба сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ корномаи бемисл нишон доданд. Вақт ҳамчун довари бузургу беназир собит менамояд, ки кишвари мо таҳти раҳнамоиву ҳидоятҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тўли солҳои соҳибистиқлолӣ ба музаффариятҳои беназир соҳиб гардид.

Раванди корҳои созандагиву бунёдкорӣ сол аз сол вусъати тоза гирифта, ба марҳалаҳои нави рушд замина гузошт. Самтҳои асосии сиёсати дохиливу хориҷии мамлакат, таъмини пешрафти соҳаҳои иқтисоду саноат, энергетика, роҳу нақлиёт, амнияту мудофиа, ҳифзи ҳуқуқу тартибот, нигаҳдории тандурустӣ, фарҳанг, илму маориф, ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ, ҷавонон, варзиш, сайёҳӣ ва дигар масъалаҳои умда давра ба давра густариш ёфта, ба ҷаҳониён Тоҷикистон ҳамчун давлати мустақил, соҳибихтиёр, демократӣ, дунявӣ ва ягона ба маънои комилаш муаррифӣ шуд.

Боиси ифтихор аст, ки таҳти роҳбарии Пешвои миллат мардуми шарифи Тоҷикистон дар муддати кўтоҳи таърихӣ дар ташаккули пояҳои давлатдории навин, эҳёи арзишҳои миллӣ, таъмини амнияту оромии ҷомеа, суботи сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоии кишвар саъю талош намуда, ба муваффақиятҳои беназир комёб гардид. 30 сол инҷониб бо талошҳои созандаву бобарори Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Ҳукумати ҷумҳурӣ ва мардуми шарафманди кишвар, аз ҷумла, бошандагони ноҳияи Бобоҷон Ғафуров дар ҳамаи самтҳо ба қуллаҳои бузурги шукўҳу нусрати Истиқлолияти давлатӣ расид. Имрўзҳо ҳар гўшаву канори кишварро зебову обод ва ҳар оиларо пурнишот мебинем, ки аз самараи заҳмати шабонарўзии муҳтарам Пешвои миллат аст. Дар ин радиф, музаффариятҳои ноҳияи калонтарини ҷумҳурӣ Бобоҷон Ғафуровро низ метавон ба шоистагӣ таъкид кард, ки туфайли соҳибистиқлолӣ ва ҳидоятҳои фардонамои Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамаҷониба рушду такомул ёфт.

Татбиқи қарорҳои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, силсилаи барномаҳои соҳавии умумидавлатӣ, сафарҳои саодатовари Асосгузори сулҳу ваҳдати - миллӣ Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба вилоят, аз ҷумла, ба ноҳияи Бобоҷон Ғафуров дастур, супориш ва кўмаки ҳамаҷонибаи Садри муаззами кишвар барои рушди минбаъдаи ноҳия заминаи боэътимод гузоштанд. Дар ин давра дар ноҳия бо мақсади таъмини афзоиши устувори нишондиҳандаҳои иқтисодӣ диққати аввалиндараҷа ба афзоиши истеҳсоли маҳсулоти саноатӣ, рушди бахши аграрӣ тавассути афзоиши мунтазам ва устувори ҳаҷми маҳсулоти кишоварзӣ ва дар ин замина таъмини амнияти озуқаворӣ, тадриҷан баланд намудани талаботи бозори дохилӣ ҳамчун омили асосии таъмини рушди бемайлони иқтисодӣ, такмил ва самаранокии соҳаи молия, тадриҷан баланд бардоштани даромади буҷет, таъмини мақсадноки хароҷоти маблағҳо, сол ба сол афзоиш ёфтани маҷмӯи маҳсулоти дохила равона карда шуд. Дар ин асос даромади буҷети давлатӣ ва маҳаллӣ афзуд. Вобаста ба ин қисми хароҷоти буҷети ноҳия тадриҷан зиёд гардид. Агар дар соли 2000 қисми хароҷоти буҷети ноҳия 1,3 миллион сомониро ташкил карда бошад, он дар соли 2022 ба 176,5 миллион сомонӣ баробар гардид. Ғанӣ гардидани буҷети ноҳия имконият дод, ки маблағгузории соҳаҳои маорифу тандурустӣ, фарҳанг, ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ ва сохтмони иншооти муҳими давлатӣ тадриҷан зиёд гардад. Дар ноҳия маблағгузорӣ ба соҳаҳои маорифу тандурустӣ се баробар афзуд. Дар натиҷа чандин биноҳои иловагӣ, синфхонаҳои нав, беморхонаву марказҳои саломатӣ, шуъбаҳои иловагӣ сохта, ба истифода дода шуданд.

Дар ноҳия ба рушди минбаъдаи соҳаҳои гуногуни иқтисодиёт, ҷалби сармояҳои дохиливу хориҷӣ ва муҳайё намудани шароити мусоид ба рушди соҳибкорӣ тадбирҳои зарурӣ андешида шуданд. Тӯли солҳои 2000‐2022 дар ноҳия 136 корхонаи саноатӣ таъсис дода шуданд, ки онҳо барои диверсификатсияи истеҳсолоти саноати ноҳия замина гузошта истодаанд. Тайи солҳои истиқлолият бинобар пурра истифода гардидани иқтидорҳои мавҷуда ва ҷорӣ кардани технологияҳои замонавӣ ҳаҷми маҳсулоти саноатӣ зиёд шуд ва он соли 2022 нисбат ба соли 2000‐ум 4 маротиба афзоиш ёфт. Рушди инфрасохтори нақлиёт омили муҳими пешрафти иқтисодиёти ноҳия мебошад. Дар бозори хизматрасонии нақлиётӣ давоми ин солҳо 20 ширкат бо шаклҳои гуногуни моликият фаъолият карда, талаботи муштариёнро қонеъ гардонида истодаанд. Кишоварзӣ яке аз соҳаҳои муҳимтарини иқтисодиёти ноҳия маҳсуб меёбад.

 Давоми солҳои истиқлолият пахтакорон, ғаллакорон, боғу токпарварон ва чорводорон меҳнати шоиста намуданд. Дар маҷмўъ, дар ҳамаи шаклҳои хоҷагидорӣ дар ҳаҷми 1,9 миллиард сомонӣ маҳсулоти кишоварзӣ истеҳсол шуд. Дар соли 2022 дар корхонаҳои парандапарварии ноҳия саршумори паранда ба зиёда аз 2,9 миллион сар расонида шуда, ба миқдори 7 ҳазор тонна гӯшти парҳезии мурғ ва аз ҷониби хоҷагиҳои моҳипарварӣ ба миқдори 201,9 тонна моҳӣ истеҳсол карда шуд. То имрӯз дар ҳудуди ноҳия 174 гармхона таъсис дода шудаанд, ки масоҳати умумии онҳо 17 гектарро ташкил медиҳад. Бо мақсади саривақт таъмин намудани заминҳои кишоварзии ноҳия бо оби полезӣ тадбирҳои зарурӣ андешида, маблағҳои зарурӣ пайваста равона мегарданд.

Давоми нӯҳ моҳи соли 2022 аз ҳисоби буҷети ноҳия ба соҳаҳои маориф 96,6 миллион сомонӣ, тандурустӣ 45,4 миллион сомонӣ ва ба соҳаи фарҳанг ва варзиш 2,8 миллион сомонӣ равона гардиданд. Шоёни зикр аст, ки раванди пешравӣ дар ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ, адабиву фарҳангии ноҳия аз боварию эътимод, меҳру самимият ва таваҷҷуҳи хосаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ин диёр ва мардуми меҳнатқирини он шаҳодат медиҳад. Агар ба солномаи таърих нигарем, давоми 31 соли соҳибистиқлолӣ панҷоҳ навбат ба ноҳияи Бобоҷон Ғафуров дар кушодашавии иншоот ва чорабиниҳои таърихиву фарҳангӣ иштирок намудаанд, ки чунин муҳаббат, садоқат ба як гӯшаи ин диёри биҳиштосо боиси ифтихор ва саодати бепоён мебошад.

Имрӯз мардуми хушиқболи кишвар аз ҳавои истиқлоли комил нафаси озод мекашанд, ободию шукуфоии Ватан ва беҳбудии рӯзгори хешро аз сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дониста, шукри айёми осоиштаву обод мекунанд. Ғамхориҳои пайвастаи Раиси вилояти Суғд муҳтарам Раҷаббой Аҳмадзода идомаи пайгиронаи сиёсати Сарвари мамлакат мебошад, ки он дар ободкорию созандагии шаҳру навоҳии вилоятамон таҷассуми воқеии худро ёфтааст.

Итминони комил дорам, ки тамоми мардуми ноҳия бо дарки қадру қиммат ва арзиши таърихии истиқлол ва дастовардҳои бузурги ин давра сиёсати давлату Ҳукумати мамлакатро минбаъд низ самимона ва ҳамаҷониба дастгирӣ намуда, бо илҳоми тоза аз ҷашни бузурги таърихӣ 30 – солагии Иҷлосияи 16 – уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки ноҳия мизбони ин чорабинии бошукӯҳ буд, ҷашни 35 солагии Истиқлоли давлатиро бо дастовардҳои арзанда истиқбол мегиранд.

Зафарбек ДАВЛАТЗОДА,

раиси ноҳияи Бобоҷон Ғафуров

РАСИД СОЛИ ДИГАРЕ, БА САД УМЕДУ САД НИЁЗ!..

Подробности статьи

Мардуми сарбаланду меҳнатқарини кишвар сиюмин солгарди Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро таҷлил намуданд. То кунун матбуоти даврӣ, телевизиону радиои мамлакат хабару мақола, гузоришу лавҳаҳоро бо иштирокчиёну вакилон, фаъолону роҳбарони он давр манзури тамошобинону хонандагон гардонида, аз дастоварду муваффақиятҳои сӣ соли музаффариятҳо ҳарф мезананд. Бояд қайд кард, ки дар баробари дигар намояндагони васоити ахбори омма рӯзноманигорони нашрияи вилоятии «Ҳақиқати Ленинобод» (имрӯз «Ҳақиқати Суғд») дар инъикоси ҷараёни баргузорӣ ва ҳодисаву воқеоти он давр саҳми назаррас гузоштаанд. Рӯзнома дарозои беш аз 90 соли фаъолияташ тавонист дар инъикоси ҳаёти сиёсӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ ва иқтисодии мамлакат, хоса вилояти Суғд маводи ҷолибро пешкаши хонанда намояд. Дар ин раванд, инъикоси рафти Иҷлосия, фикру мулоҳизоти мардум, пешниҳоди вакилон ва дигар масоили мубрами рӯз дар саҳифаҳои рӯзнома нашр гардида, ҳамагон аз навгониҳо бохабар мешуданд. Дар шумораи 12‐уми ноябри соли 1992 Қарори Президиуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар бораи даъвати Иҷлосияи Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон нашр шудааст, ки матни он чунин аст:

«Раёсати Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор мекунад:

Иҷлосияи Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон даъвати дувоздаҳум 16 ноябри соли 1992 дар шаҳри Хуҷанд даъват шавад.

Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон: А.Искандаров, 9 ноябри соли 1992, шаҳри Душанбе».

«Умедамон аз сессия калон аст». Таҳти ин рубрика рӯзномаи «Ҳақиқати Ленинобод» як қатор мақола ва хабару гузоришҳоро ҷиҳати омодагӣ ба иҷлосия нашр кардааст.

«… Вилояти Ленинобод, аз ҷумла маркази он шаҳри Хуҷанд, гуфт раиси кумитаи иттифоқи касабаи коркунони кишоварзии ноҳия Ҳабибулло Убайдуллоев, бояд кафили ҳамдигарфаҳмӣ, бас кардани ҷанги бародаркушӣ ва ба эътидол омадани вазъи сиёсии ҷумҳурӣ гардад. Аз Иҷлосияи навбатии Шӯрои Олӣ, ки дар Хуҷанд баргузор хоҳад шуд, кишоварзон умедҳои калон доранд. Пеш аз ҳама, барои миллати тоҷик, барои обрӯю эътибори он ва ба хотири аз байн нарафтани халқ намояндагони мардумии ҷумҳурӣ бояд дар иҷлосия фаъолона ширкат варзанд ва ҳамаи масъалаҳои доғи рӯзро аз рӯи қонунҳои ҷорӣ ва қонунияти одамият баррасӣ намоянд…» оварда шудааст дар мақолаи рӯзноманигор Карим Шариф, ки «Хуҷанд – кафили ваҳдат» унвон дошта, мавзӯи асосиаш таъмини сулҳу осоиштагӣ ва саҳми мардуми кишвар дар рӯзгори осудаи мамлакат арзёбӣ гардидааст.

Дар саҳифаи якуми шумораи душанбегии санаи 16‐уми ноябри соли 1992, таҳти рақами 163, рӯзнома чунин нигоштааст: «Имрӯз иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон оғоз меёбад. Ба кори сессия барор мехоҳем!», «Соати 16‐и рӯзи 15уми ноябр 160 нафар депутатҳои халқи ҷумҳурӣ аз ҳамаи минтақаҳои Тоҷикистон аз қайд гузаштанд». Ин навиштаҳо шаҳодатгари он аст, ки вакилон барои баргузории иҷлосия омодаанду рӯзнома инъикосгари рӯйдодҳои он аст. Ҳамчунин, мухбири рӯзнома М.Юсуфов барои фаҳмидани фикру андешаҳои гуногун ва нуқтаи назари чанд нафар шаҳрвандони вилоят ҳисси таваҷҷуҳ намудааст.

Дар мақола таҳти унвони «Осоиши ду гетӣ…» аз ҷумла чунин омадааст: «Муҳиддинов Ғаффорхон – директори заводи «Торгмаш»‐и шаҳри Хуҷанд: Аз иҷлосияи навбатии Шӯрои Олии ҷумхурӣ умеди калон дорем. Аввалаш ин ки вай бояд ҳатман гузарад. Сониян, вакилони халқ фаъолона иштирок карда, дар ҳалли масъалаҳои муҳимтарини замон ҳисса гузоранд. Дар ин ҷо на фақат тақдири ҳукумат, инчунин қисмати халқи тоҷик низ муайян карда мешавад. Сохтореро интихоб кунем, ки ба анъанаҳои миллӣ, руҳи мардум созгор бошад. Юсуфова Мағфират иқтисодчии иттиҳодияи истеҳсолии «Хуҷандатлас»: Дар шаҳри соҳили Сир даъват шудани иҷлосияи Шӯрои Олӣ айни муддаост. Акнун гап дар сари чӣ хел натиҷа овардани он аст. Ба назарам дар сессия вазъияти сиёсию ҷамъиятиро ҳарҷониба таҳлил карда, хулосаҳои мантиқӣ баровардан зарур аст. «Иззати харида – ҷуволи дарида» ‐мегӯяд халқ.

 Акнун мавридаш расидааст, ки депутатҳо қобилият, маҳорат, ҷасорат ва фаросати хешро ҳарҷониба зоҳир созанд. Яъне, бе ҳеҷ маҳалгароӣ, ошнобозӣ ва фитна одамони арзандаро ба сари ҳокимият оранд, то ки Тоҷикистони азизамон ҳамчун давлати мустақил ва соҳибистиқлол қоматашро рост карда тавонад. Дар омади гап, одамони гуреза, махсусан занҳою бачагонро дида, дилам реш‐реш мешавад. Гиряи модарон бошад, ҳар хел сангро ҳам об мекунад. Азобу машаққате, ки онҳо аз сар гузаронида истодаанд, илоҳо ба сари ягон фарзанди одам наояд. Мо бояд шеваи наҷоти худро ёбем. Ин роҳ ваҳдат, муттаҳидӣ ва якдигарфаҳмист. Боварӣ дорам, ки иҷлосияи навбатӣ маҳз ба ин ҳадафҳои наҷиб ноил мегардад».

Ҳамчунин, дар ин шумора фикру мулоҳизаҳо оид ба сессия аз ҷониби сардори шуъбаи кадрҳои фабрикаи пойафзолдӯзии рақами дуюми шаҳри Хуҷанд Дадохон Отаев, сардори идораи «Тоҷикматбуот» и маркази вилоят Муъминҷон Абдуллоев, мутахассиси шуъбаи ташкилии кумиҷроияи ноҳияи Мастчоҳ Маҳадзоҳид Умаров оварда шудааст. Дар ҳақиқат, вазъи сиёсию ҷамъиятии ҷумҳурӣ чунон печидаю сарбаста буд, ки роҳи кушодани он ҳеҷ ба назар намерасид. Муҳаммадҷон Юсуфов роҳи ҳалли наҷотро дар ҳамбастагиву сулҳ дониста чунин навиштааст.: «… набояд фаромӯш кард, ки то худамон ба муросо наоем, гуноҳи якдигарро набахшем, шеваи наҷотро наёбем, касе ба мо дасти мадад дароз карда наметавонад. Барои ин мо бояд ба дурӯғгӯию дасисабозӣ хотима диҳем. Сониян, сояи якдигарро аз девор натарошем.

Дар ин маврид чунин андарзи ҳакими оламгир Мавлавӣ ба дардамон даво хоҳад шуд: Парокандагӣ аз нифоқ хезад, Пирӯзӣ аз иттифоқ хезад». Кормандони рӯзномаи вилоятӣ дар он солҳои вазнин рисолати худро гум накарданд. Ба қавле, дил ба каф гирифта, бо мардум суҳбат доштанд, фикру мулоҳизаҳои онҳоро шуниданд, ҳар якеро хоҳарвору бародарвор тасалло доданд, ки рӯзе ба лаҳзаҳои саодатбор хоҳем расид. Ин аст, ки таҳти сарлавҳаҳои «Миллат дар дами марг», «16 – ноябр – Рӯзи сулҳ», «Арзи дили собиқадорон», «Бояд тартибот бошад» дар саҳифаҳои рӯзнома ҷо дода шудаанд.

Хушбахтона, аллакай баъди як соли баргузории Иҷлосия рӯзнома дар саҳифаҳои худ матолиберо ба нашр расондааст, ки «Дар садоқатмандӣ ва ягонагист наҷоти мо», (муаллиф Ғ.Ҳайдаров, профессор, раиси ҷамъияти «Дониш» ‐и вилоят), «Шукри тинҷию амонӣ мекунем» (Маҳфузахон Ғозибекова), «Воқеаи басо муҳим ва сарнавиштсоз» (Мазбути Воҳид), «Корҳои зиёд дар пешанд», «Халқ гавҳаршинос аст» (М.Аҳмадов) унвон гирифта, бозгӯи ба Тоҷикистон омадани сулҳу ваҳдат аст. Ҳамчунин манзумаи шоир Сайидамин Ҷило бахшида ба солгарди Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Расида соли дигаре ба сад умед!..» саҳифаҳои рӯзномаро оро додаанд: «Чу хоби даҳшатоваре Гузашта рафт солу боз, Расид соли дигаре, Ба сад умеду сад ниёз!..»

Дар ҳақиқат, гузашти солҳо он замон чу хоби даҳшатовар дарак медиҳад. Имрӯз шукронаи соҳибдавлативу соҳибистиқлолӣ, ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ, сулҳу салоҳу осоиш аст, ки таҳти сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мардуми сулҳдӯсти тоҷик дар фазои оромиву осоиштагӣ кору фаъолият доранд. Рӯзноманигорон низ баҳри иҷрои рисолати касбии худ ҳамарӯза кӯшиш ба харҷ дода, барои ба мардум расонидани навгониҳои тамоми соҳаҳо ҷидду ҷаҳд доранд.

Рӯзномаи вилоятии «Ҳақиқати Суғд» бошад, давоми сӣ соли ба Истиқлолият расидан ва минбаъд низ баҳри инъикоси дастоварду комёбиҳои давр талош меварзад.

Шоира КАРИМЗОДА,

«Ҳақиқати Суғд»

МУЛОҚОТЕ, КИ ҚАДРШИНОСӢ МАҲСУБ МЕЁФТ...

Подробности статьи

Он рўзҳо ҳама умедворона хабару пайки тозаро аз «Қасри Арбоб» интизорӣ доштанд. Ҷангу ҷидоли бемаънӣ, нобасомонӣ, гуруснагӣ, бародаркушӣ Тоҷикистони азизи моро ба тўъмаи хеш афканда буд. Оне, ки дар вуҷудаш як зарра меҳри Ватан дошт, ба нияти сулҳу сафо ба ин макон қадам мениҳод. Зеро вазъ дар саросари кишвар басо муташанниҷ буд, ҳатто фазои Душанбеи дилрабо аз боду борони силоҳ ва сояҳои абри сияҳи навмедӣ намои андуҳу мотамӣ дошт. Дар ин иҷлосия бояд тақдири давлату миллат, ҳастии мамлакат ва бақои миллат ҳал мегардид. Иштирокдорони ин чорабинии сиёсӣ он рўзҳоро ҳаргиз аз лавҳи хотир зудуда намесозанд ва, барҳақ, баъдтар баргузории муваффақонаи онро бахти миллати тоҷик унвон кардаву Иҷлосияро наҷотбахшу тақдирсоз номидаанд.

Воқеан ҳам Иҷлосияи таърихии шонздаҳуми Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давлату миллати мо нақши сарнавиштсоз дошта, дар пойдории сулҳу субот, мустаҳкам намудани пояҳои ҳуқуқӣ ва сохти конститутсионии мамлакат нақши муҳим бозидааст. Дар баргузории ин чорабинии тақдирсоз, ки аз он рўзҳо 30 сол сипарӣ гардид, намояндагони воситаҳои ахбори умуми ҷумҳуриявӣ ва хориҷӣ низ фаъолона ширкат варзида, онро дар сатҳи баланд инъикос намудаанд.

Дар инъикоси воқеӣ, беғаразонаи Иҷлосияи тақдирсоз беш аз 70 нафар намояндаи ВАО, аз ҷумла, кормандони дафтари матбуоти Ҳукумати вилояти Суғд, адибону рўзноманигорон Додоҷон Раҷабӣ, Ғуфрон Рустам, Мирзоғанӣ Валиев, мухбирони парлумонии рўзномаҳои «Ҷумҳурият» Нозир Ёдгорӣ, Аюби Кенҷа, Муҳаммад Эгамзод, «Ҳақиқати Ленинобод» (алҳол «Ҳақиқати Суғд») Ҳасанбой Шарифов, Мазбут Воҳидов, Ҳасани Порсо, Ҳадиятулло Тўйчизода, Исроилxон Рабиев, Шарифxон Мамадxонов, Ғайрат Ҳаким, радиои «Тоҷикистон» Ҷовиди Аштӣ, ҳайати эҷодиву техникии радио ва телевизиони вилоятии «Ленинобод» (алҳол «Суғд ТВ»), намояндагони хабаргузориҳову оҷонсиҳои хориҷӣ, саҳми шоиста гузоштаанд.

Дар маркази матбуоти Қасри Арбоб барои фаъолияти пурсамар ва саривақтии журналистон 2 телетайп ва 7 нуқтаи телефон гузошта шуда буд.

Баъди он, ки кори иҷлосия ба маром даромаду аз сулҳу оштӣ башорат дод ва Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гаштанд, аксари онҳо хотирҷамъ шуда, аксар намояндагии расонаҳои хориҷӣ Қасри Арбобро падруд гуфтанд.

Иштирокчии иҷлосия, корманди масъули дафтари матбуоти Ҳукумати вилоят дар он солҳо Мирзоғанӣ Валиев дар як навиштааш барҳақ чунин овардааст: «Баъзе хабарнигорони оҷонсиҳои хориҷӣ ба матонати Раиси Шўрои Олӣ бовар надоштанд, аз ин рў, саволҳои таҳдор медоданд.

‐Оё дар чунин рўзҳои касофатбор ва дар зери борони тири мардумони сангарнишин ба пойтахти мамлакат рафтани Шумо хатарнок нест?

‐Албатта, хатарнок, вале ҳақиқати ҳол чунин аст, ‐ҷавоб дод Раиси навинтихоби Шўрои Олӣ. – Чаро аз ҳақиқат тарсему гурезем. Агар аз ҳақиқат тарсем, корамон ҳеҷ пеш намеравад». Воқеан ҳам аз рўзҳои аввали интихоб шудан ба маснади Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимоми давлатдориро ба дасти худ гирифта, савганди садоқат баён намуданд, ки ин эътимоди ҳамаро ба ояндаи неки Тоҷикистон қавӣ гардонид. Рўзноманигор Ҷовиди Аштӣ, ки он замон мухбири парлумонии радиои «Тоҷикистон» буд ва кори иҷлосияро бо таври фаврӣ инъикос менамуд, он лаҳзаҳоро ба хотир оварда изҳор дошт: Санаи 19‐уми ноябри соли 1992 баъди интихоб гардидани Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба маснади Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон нишасти матбуотӣ бо хабарнигорони ватаниву хориҷӣ баргузор гардид. Дар нишаст Акбаршо Искандаров ба намояндагони расонаҳои иттилоотӣ оид ба интихоб гардидани Эмомалӣ Раҳмон ба вазифаи Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон иттилоъ дод ва ман аввалин шуда, ба ў савол додам, ки дар бораи ин интихоби вакилон назари худро баён намоед. Мавсуф посухи арзанда дода, аз ҷумла таъкид намуд, ки Эмомалӣ Раҳмон таҷрибаи хуби роҳбарӣ, ҳисси баланди ватандўстӣ ва фаросати эзидӣ доранд. Бовар дорам, ки вакилон дар атрофи ин шахс сарҷамъ омада, Тоҷикистонро ба сулҳу ваҳдати комил ва рушду тараққиёт мерасонанд… Дар инъикоси Иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар қатори дигар намояндагони воситаҳои ахбори умум мухбирони парлумонии рўзномаи вилоятии «Ҳақиқати Ленинобод» (алҳол «Ҳақикати Суғд») низ иштироки фаъолона доштанд. Сармуҳаррири рўзнома, марди якрўву садоқатпеша Файзулло Атохоҷаев гурўҳи калони кормандони идораро ба инъикоси воқеъбинона ва фаврии ҷараёни иҷлосия вобаста намуда буд.

Ҳанўз дар шумораи ин нашрия аз 12‐уми ноябри соли 1992, №161 қарори Президиуми Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар бораи даъвати Иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, даъвати 12‐ум дар шаҳри Хуҷанд, дар санаи 16‐уми ноябри соли 1992, изҳороти Раёсати Шўрои Олӣ ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҳама шаҳрвандони Тоҷикистон ба табъ расида буд. Шурўъ аз ин шумора то охири баргузории иҷлосия рўзнома беш аз 110 санад, хабару мақола, мусоҳиба ва таклифу пешниҳодҳоро марбут ба иҷлосия саривақтӣ ва ҳадафмандона ба нашр расонидааст. Фаъолияти хуби кормандони ин нашрияро ба эътибор гирифта, Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо кормандони рўзнома мулоқот намуда буданд, ки боиси ифтихори аҳли эҷод мебошад.

Шояд ин мулоқоти Сарвари давлат бо рўзноманигоронро то ба имрўз на ҳама донанд. Дар ин бора нашрияи «Ҳақиқати Ленинобод» дар шумораи №176, аз 5‐уми декабри соли 1992 хабареро таҳти унвони «Вохўрии Э. Раҳмонов бо журналистони рўзнома» ба табъ расонидааст, ки дар он аз ҷумла омадааст: «Байни журналистон ва раиси парлумони ҷумҳурӣ оид ба вазъи сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоии ҷумҳурӣ, ҷамъбасти Иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва фаъолияти минбаъдаи Раёсати Шўрои Олии Ҳукумати Тоҷикистон, инчунин дигар масъалаҳои муҳими рўз мубодилаи афкор барпо гардид. Эмомалӣ Раҳмонов ба мавқеи рўзномаи вилоятии «Ҳақиқати Ленинобод» баҳои сазовор дода, журналистони онро даъват намуд, ки минбаъд низ тамоми қувваю дониш ва ғайрати эҷодиашонро баҳри пойдор гардонидани сулҳу амонӣ дар Тоҷикистон, таъмини ваҳдати мардум ва якпорчагии ҷумҳурӣ равона намоянд». Дарвоқеъ, рўзнома дар таъмини ҳақнигорӣ, адолату волоияти қонун, давлати ҳуқуқбунёд мавқеи устуворе дошт.

Ин мулоқот қадршиносии кормандони рўзнома аз ҷониби Сарвари давлат маҳсуб меёфт. Шукр, ки Иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар қалби мардуми кишвар шуълаи умедро барафрўхт ва тулўи офтоби дурахшони саодат эҳёгари миллату давлати навини Тоxикистон гардид.

Мухтори АБДУЛЛО,

Аълочии матбуот ва фарҳанги

Ҷумҳурии Тоҷикистон

СУЛҲУ СУБОТ АЗ МУТТАҲИДИВУ ҲАМДИЛӢ САРЧАШМА ГИРИФТ

Подробности статьи

Мусоҳибаи рӯзноманигорони нашрияи Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд – «Ҳақиқати Суғд» бо иштирокчиёни 30 солагии Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баъди тантанаҳои ҷашнӣ

Қозидавлат ҚОИМДОДОВ: ходими давлативу сиёсӣ, вакили Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ:

Баргузории тантанаҳои ҷашнӣ ба истиқболи 30 – солагии Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бори дигар собит сохт, ки сокинони кишвар дар интихоби сарвари тоҷикон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хато накард, зеро вазъияти дирӯзу имрӯз ҳазор маротиба дигаргун шудааст. Ҳашамату зебогии баргузории ин ҷашни таърихӣ дар Қасри Арбоб, ки макони таърихиву сарнавиштсоз аст, солҳо аз хотирот зудуда нахоҳад шуд, зеро дар шароите, ки Иҷлосияи тақдирсоз доир мегардид шароити корӣ начандон хуб буд.

Он солҳо ҳолате буд, ки вакилон аз ҳам ҷудо, ноҳияҳо аз ҳам ҷудо, ҳама ба гурӯҳҳои алоҳида тақсим шуда буданд. Аз депутатҳо дида иштирокчиён зиёдтар буданд, ҳатто ҳолат то ҷое расида буд, ки рӯзи якум ҷаласаро кушода натавонистем, толор барои ҷаласа тайёр набуд. Раиси Шӯрои Олӣ дар утоқе, ки ҳамагӣ як мизу ду курсӣ дошт то соати 12 ‐ 1 – и шаб кор мекарданд. Новобаста аз чунин вазъият коре карданд, ки ҷаласа баргузор гардад. Ҳоло бошад, Қасри боҳашамати Арбоб дар сатҳи олӣ таъмиру тармим шудааст, ки аз замин то осмон фарқият дорад. Аз ин лиҳоз, пеш аз ҳама, мехостам ба тамоми нафароне, ки барои гузаронидани ин чорабинии бошукӯҳи сиёсиву идона нақши босазо гузоштаанд, аз самими қалб ташаккур гӯям. Вилояти Суғд симояшро тамоман дигар кардаасту ба як вилояти саноатӣ мубаддал гардидааст. Рӯзи аввали ташрифамон ба вилоят баргузории вохӯрии мухталиф дар шаҳру навоҳӣ дар сатҳи баланд ба роҳ монда шуда буд.

 Дар коргоҳҳои нав бо ҷавононе, ки ҳамсоли истиқлолият ҳастанд вохӯрдем. Тарзи муомилаву пешвозгирии мизбонону ҷавонони коргар бароям хеле писанд омад. Боиси қайд аст, ки дар вилоят соҳаи заргарӣ хеле ривоҷ ёфтааст ва солҳои пешин яке аз маҳсулоти асосии мардуми шимол буд. Имрӯз касби заргариро бояд на танҳо дар шимол ривоҷ диҳем, балки дар ҷануб низ ба роҳ монем. Боиси хушнудист, ки сокинони сарбаланди вилоят, соҳибкорону сохтмончиён натанҳо ба сохтмони иншооти давлатӣ, балки ба таъсис ва бунёди иншооти хусусӣ низ пешсаф ҳастанд. Ин аз он шаҳодат медиҳад, ки мардум барои ояндаи худу тараққиёт ва пешравии вилояту кишвар саҳм гузошта истодаанд.

Бемории ҳамагири КОВИД – 19, ки тамоми ҷаҳонро фаро гирифта буд, ҳамаро ба таҳлука андохта аз ҳамдигар каме дур намуд. Боиси хушнудист, ки он марҳилаи вазнинро Ҷумҳурии Тоҷикистон низ тавонист паси сар кунад. Баргузории ҷаласаи бошукӯҳи ҷашнии имрӯза бори дигар тасдиқ кард, ки инсон бо ҳамдигар зинда аст. Рафту омад ва муносибат бо дӯстону пайвандон арзиши баланди маънавӣ дорад. Боиси хушнудист, ки дар чорабиниҳои баргузоргардида нафароне, ки 30 – 25 сол ҳамдигарро надида буданд, вохӯранд. Ҳамдигарро ба оғӯш гирифтанду аз лаҳзаҳои ҳассоси он замон ёдовар шуданд. Шукрона карданд, ки он рӯзҳои харобиовар паси сар шуду имрӯз дар фазои сулҳу дӯстӣ, ҳамдигарфаҳмиву ҳамдилӣ умр ба сар бурда истодаанд.

Дар Қасри Арбоб расмҳои иштирокчиёни иҷлосияро дида шод гардидем. Ҳоло аз 84 депутати дар қайди ҳаёт буда танҳо 73 нафар омада тавонистему халос. Барои мо 73 нафар ширкаткунандагони иҷлосияи таърихӣ шароите муҳайё карданд, ки чунин шароитро на ҳар кас дидаанд. Дар тамоми вохӯриву мулоқотҳо бароямон туҳфаҳои арзишманд тақдим карданд, ки ин нишонаи эҳтирому инсондӯстӣ руҳияи моро дучанд боло кард.

Абдумаҷид ДОСТИЕВ: ходими давлативу сиёсӣ, вакили Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ:

- Пеш аз оғози сухан мехостам ба мардуми сарбаланди вилояти Суғд, бахусус сокинони Хуҷанди бостонӣ сипоси беандоза гӯям, зеро имрӯз барои мо шароити хуби истироҳатиро фароҳам овардаанд. Мо имконият пайдо кардем бо сокинон мулоқоту вохӯрӣ карда, бори дигар аз рӯзҳои даврони сарнавиштсоз ёдовар шавем.

Бо гузашти солҳо мардуми сарбаланди кишвар таъсири Иҷлосияи таърихиву сарнавиштсозро бештар дарк карда истодаанд. Ҳамчун иштирокчии Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ (даъвати 12) таъкид карданиам, ки дар ҳамон лаҳзае, ки тамоми ҷумҳурӣ аз ҷанги бародаркуш месӯхт як гӯшаяки Ватани мо ором буд. Маҳз оромии вилояти Суғд буд, ки мо имконияти дар ин ҷо гузаронидани ҷаласаи тақдирсозро пайдо намудем. Маҳз дар ҳамин ҷо мо Сарвари миллату давлатро интихоб кардем ва хато ҳам накардем. Дар ҳамон лаҳзаҳои ҳассос низ мардуми бошараф ва бонангу номуси вилояти Суғд моро дар сатҳи баланд пешвоз гирифта, барои баргузории иҷлосия шароити заруриро омода карда буданд.

Хиради азалии мардуми халқи тоҷик буд, ки дар интихоботи солҳои 1989 – 1990 на ба номзадҳои расмӣ, балки ба номзадҳои мардум пешниҳодкарда аҳамияти махсус дода шуд. Аз ҳавзаи интихоботии Данғара №172 аз байни чандин нафар халқ Эмомалӣ Раҳмонро пешниҳод кард. Гӯё мардум пешакӣ медонист, ки замоне омадааст то дар сари ҳокимият бояд фарзандони хирадманду худшинос бошанд. Зеро, вақте вазъи Ҷумҳурии Тоҷикистон ноором шуд, яке русзабон гардиду дигаре дигарзабон ҳама кишварро дар ҳолати ногувор тарк карданду канораҷӯӣ намуданд. Тақдири миллат танҳо ба дасти вакилоне, ки худи мардум интихоб кардаанд, монд ва онҳо хато накарданд, зеро мардуми тоҷик имконият пайдо кард, ки худ бо роҳи талош барояш Сарвари оқилу хирадмандро интихоб созад.

Имрӯз ба созандагиву бунёдкорӣ ва тараққиёти кишвари маҳбуби худ нигариста боварӣ ҳосил мекунам, ки мо дар он вақт хато накарда будем. На ҳар нафар ҷуръат дошт, ки он ҳама бесару сомониро ба эътидол оварда, кишварро аз вартаи ҳалокат наҷот диҳад. Инак, пас аз гузашти 30 сол аксар дарк кардаанд, ки маҳз муттаҳидиву ҳамдилӣ, кордониву хирадмандӣ метавонад ба сулҳу ободӣ оварда расонад.

Ғайбулло АФЗАЛОВ, ходими давлативу сиёсӣ, вакили Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ:

 – Тӯли чанд рӯзҳои ҷашние, ки дар вилояти Суғди бостонӣ қарор дорем, ҳама вакилони Иҷлосияи таърихӣ ва иштирокдорон ҷамъ омада, ёди он рӯзҳо кардем. Аслан бояд ёдовар шавам, ки дар он рӯзҳои бениҳоят вазнину дар он шароити тасаввурнопазир мо як гурӯҳ вакилон ба воситаи чархбол ба вилояти он вақт Ленинобод расида омада будем. Дар ҳақиқат он вақт халқи кишвар ҳама сарсону саргардон буданду парешон, вакилон мушаввашхотиру ба чӣ анҷом ёфтани иҷлосияро ҳеҷ кас намедонист. Албатта, дар як ҳафтаи аввал бозиҳои пасипардагӣ хеле зиёд буданд.

Роҳбарияти онвақтаи Шӯрои Олӣ, Ҳукумати муросои миллӣ ба баргузории иҷлосия бо роҳи ташкилӣ розигӣ дода бошанд ҳам, аммо дар амал ин тавр набуд. Онҳо намехостанд, ки қудрат аз даст равад, мансаб равад. Бинобар ҳамин таклифу пешниҳодҳои ташкилоти байналмилалӣ, аз ҷумла, Созмони Милали Муттаҳид, ҳамсоякишварҳо ва худи мо, вакилон ба миён гузошта шуда, талаб кардаем, ки иҷлосия тезтар баргузор шавад. Чунки Шӯрои Олии Тоҷикистон ягона органи қонунбароре буд, ки халқ ба ӯ бовар мекард. Дигар шохаҳои ҳокимият бошанд, аллакай фалаҷ гардида буданд. Вакилони иҷлосия метавонистанд қарору қонунҳое қабул кунанд, ки мардуми Тоҷикистон, ташкилоти байналмилалӣ эътироф намояд. Бинобар ҳамин ин рисолатро албатта, мо иҷро кардем. Масъалаи дигар ин истеъфои намояндагони Ҳукумати муросои миллӣ ва Раёсати Шӯрои Олии онвақта буд. Албатта, мо ин корро бо дастгирии якдигар анҷом дода тавонистем. Вакилони халқ масъулияти бузурги ватандориро назди интихобкунандагони худ ҳис мекарданд. Он душвориҳоеро, ки он вақт мардум аз сар гузаронида буданд, имрӯз барои ҷавонон мисли афсона аст. Азоби гуруснагӣ, нотинҷиву нооромӣ, қатлу куштор, ба маҳалҳо ҷудо гардидани минтақаҳои кишвар дар натиҷа ба парокандашавии давлату миллат оварда мерасонид.

Вакилон, ки ҳамроҳи интихобкунандагон қарор доштанд, ҳамаи инро ҳис мекарданд. Онҳо бисёр ҳам фаъол буданд ва бо масъулияти калон баргузор намудани ин иҷлосияи тақдирсозро ба дӯши худ гирифтанд. Дар вақти интихоботи Раиси Шӯрои Олӣ вакилон ҳама якдилона овоз доданд. Дар натиҷа вакил аз ҳавзаи интихоботии №171, ноҳияи Данғара, вакили аз ҳама ҷавонтар муҳтарам Раҳмонов Эмомалӣ Шарифович Раиси Шӯрои Олӣ, Сардори давлат интихоб гардиданд. Ба конститутсия тағйиру иловаҳо ворид карда, сохтори парламентиро таъсис додем, чунки он вақт имконияти баргузор гардидани интихобот умуман вуҷуд надошт. Ҳеҷ кас ба интихобот ягон робитаву таваҷҷӯҳ надошт.

Мардум ҳама аз пайи дарёфти нон буданд. Дар ҳамин ҳолат лозим донистем, ки муваққатан сохтори президентиро боздорем ва ба сохтори парламентӣ гузарем. Вазифаҳо ва масъулияти Раиси Шӯрои Олӣ, намояндагони Шӯрои Олӣ, вазирон муайяну тақсим карда шуданд. Кор шурӯъ гардида, ҳаёту мамоти кишвар ҳал мешуд. Ин иҷлосияро барои он тақдирсоз, таърихӣ ва сарнавиштсоз мегӯянд, ки сарнавишти миллату мардуми моро ҳаллу фасл кард. Пеш аз ҳама ба қатъ кардани ҷанги шаҳрвандӣ оварда расонид. Он вақт дар дасти мардум яроқ бисёр буд. Барои халъи силоҳ қарорҳои дахлдор қабул шуданд, ки яроқҳо гирифта шаванд. Ғайр аз ин, Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон сулҳу ваҳдати тоҷикон асос гузошт. Дар баромади якумашон муҳтарам Раиси Шӯрои Олӣ гуфта буданд, ки шумоён ба ман бовар кардед, бояд бо ҳам дӯст бошем, аз дастамон чӣ кор ояд, бояд аҳлона ба анҷом расонем.

Сулҳи тоҷикон, давлатдорӣ аз ҳамин ҷо сар шуд. Нидои «Ман ба Шумо сулҳ меорам»‐и Пешвои миллат дар раванди сулҳи тоҷикон мавқеи хоса гирифт. Баъдан даҳҳо вохӯриҳо доир гардида, созишномаҳо барои барқарории сулҳу субот баста шуданд ва дар натиҷа 27‐уми июни соли 1997 ба Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ имзо карда шуд. Баъди ин албатта, раванди сулҳ боз ҳам қавитар гардид. Ба ин нигоҳ накарда хиёнатҳо боз давом, гурӯҳҳои силоҳбадаст дар баъзе минтақаҳо бетартибиву бенизомӣ мекарданд. Ба ҳамаи ин нигоҳ накарда, оҳиста‐оҳиста ҷумҳурӣ ба эътидол оварда шуд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамеша дар суханрониҳояшон ишора мекунанд, ки мо даҳ соли аввал фақат ба ҷангу ҷидолҳо дода шудем ва дар бораи тараққиёт ҳеҷ имконият набуд. Давлатҳои дигар моликиятеро, ки дар ҳудуди ҷумҳуриҳояшон буд, гирифтанд, азони моро бошад, ҳама талаву тороҷ карда, ба хориҷи кишвар, ба давлатҳои ҳамсоя бурданд. Бо айбу камбудиҳои роҳбарияти онвақтаи кишвар натавонистем моликияти худро соҳиб шавем. Барқарор кардани хоҷагии халқи харобгашта хеле ва хеле душвору тасаввурнопазир буд, вақту маблағи калонро талаб мекард. Хусусан, вазъияти ноҳинҷор дар водии Вахш бештар ба назар мерасиданд, қатлу куштор дар он манотиқ бисёр буданд. Мардуми зиёд аз истеъмоли хӯрокҳои бесифат ба бемориҳои гуногун гирифтор шуда, ҳазорҳо нафар фавтиданд. Албатта, имрӯз вақти вохӯрӣ бо вакилону иштирокдорон ёди он рӯзҳои вазнинро кардем.

Мо вакилон ҳам хеле кам мондаем, вакилони имрӯза одамони таърихӣ ҳастанд. Ба ибораи Пешвои миллат онҳо дар рушду нумӯи Тоҷикистон, сулҳу салоҳи кишвар, дар пешгирии ҷанги шаҳрвандӣ, ба сари қудрат овардани Сардори давлат хизматҳои арзанда кардаанд. Барои ҳамин рӯзҳову солҳо, садсолаҳо мегузаранд, ин мардум фаромӯш намешаванд. Чӣ хеле ки Пешвои миллат изҳор карданд, заҳматҳои бузурги онҳо дар таърихи миллат бо ҳарфҳои заррин навишта мешаванд. Ман боварӣ дорам, ки ояндаи Тоҷикистон бисёр ҳам гулгулшукуфон аст. Имрӯз мо ба чӣ қадар комёбиҳо расидем. Дар ҳар як шаҳру деҳот корҳои созандагӣ ҷараён дошта, некуаҳволии мардум рӯз то рӯз беҳ шуда истодаанд.

Руқия ҚУРБОНОВА, собиқадори меҳнат, ходими давлативу сиёсӣ, раиси Шӯрои собиқадорони Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон:

 – Шукрона мекунам, ки бо шарофати фарзанди фарзонаи миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат, Президенти маҳбуби кишварамон, Раиси Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар саросари ҷумҳуриамон фазои сулҳу субот ҳукмфармост. Мо шукрона аз он дорем, ки дар чунин фазо бахусус, мо занону модарон, бонувон зиндагии осоишта дорем. Дар таҷлили ҷашни 30‐солагии Иҷлосияи 16‐уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки иҷлосияи тақдирсоз аст, иштирок кардем. Худованд барои мардуми тоҷик, барои миллати тоҷик фарзанди фарзонаеро ато кардааст, ки имрӯз бо заҳмату талошҳояшон, бо ташаббусҳои созандаву бунёдкоронаашон дар арсаи ҷаҳонӣ обрӯю эътибори Тоҷикистонро афзун гардонидаанд. Мо, модарон, кормандон, хизматчиёни давлатӣ шукргузор ҳастем аз ободии диёр, аз сулҳу суботи Тоҷикистони азиз, аз дастгириҳои пайвастаи Сарвари давлат нисбат ба ҳамаи табақаҳои ҷомеаи имрӯза. Қабули Раиси вилоят, намояндагони Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд дар сатҳи хеле олӣ буд. Мо дар доираи барномаи мукаммал фаъолият доштем.

Дар шаҳрҳои Гулистон, Бӯстон, Истаравшан ва Хуҷанди бостонӣ будем ва шоҳиди он гардидем, ки мардум бо азму талошҳои созанда кору фаъолият карда истодаанд. Ҳаминро бояд бигӯям, ки Хуҷанд хеле зебо шудааст. Каме пештар дар доираи сафари корӣ, ки самти фаъолиятамон зиёд набуд, ба ин шаҳри зебоманзар омада будам, вале фавран баргашта будем ва Хуҷандро он қадар дуруст тамошо карда натавониста будам. Имрӯз дида истодаам, ки ташаббусҳои созандаи Президенти кишварро Раиси вилояти Суғд муҳтарам Раҷаббой Аҳмадзода амалӣ карда истодаанд ва ҳамаи мо, ҳар як фарди тоҷик шукргузорӣ аз осмони софу беғубори Тоҷикистон дорем. Ҳаминро гуфтанӣ ҳастам, ки Президенти мо яке аз президентҳое ҳастанд, ки имрӯз мавқеи худро доранд. Он кас ҷуръати беандоза доранд, далеру ғаюр ҳастанд, нотарсу масъул ҳастанд, ҳисси ватандӯстиашон хеле ва хеле баланд аст. Хуб медонед, ки имрӯз авзои ҷомеа дар ҷаҳон бениҳоят вазнин аст, ки инро дар дирӯза баромадашон дар доираи таҷлили ҷашни 30‐солагии Иҷлосия қайд карда гузаштанд. Мо дур намеравем, агар дар бораи ҳамсоякишвари худ Афғонистон гап занем, бисёр зиндагии душвор доранд, зиндагии осудае, ки мо дорем, онҳо инро орзу мекунанд.

Зимни як вохӯрӣ дар фаъолияти кориам ба ҳайси раиси Кумитаи кор бо занон ва оилаи назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон гуфтам, ки мо, модарони тоҷик хушбахтем, ки фарзанди фарзонае бо номи Эмомалӣ Раҳмон дорем ва ин фарзанд хеле ҳам нангу номусу орияти баланд дорад. Дар яке аз ҳамоишҳои калонтарин дар шаҳри Нюйорки Амрико дар ҳузури собиқ Дабири кулли Созмони Милали Муттаҳид Пан Ги Мун баромад карда будам дар бораи ҳадафҳои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҳайси муовини Сарвазири мамлакат. Зимни вохӯрӣ ҷаноби Пан Ги Мун гуфта буд, ки таманниёти маро ба Президенти кишваратон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон расонед, ки яке аз президентҳои дорои рӯҳияи озоду демократист.

Дирӯз бовар мекунед, симои Президенти кишварамон боз ҳам зебо ба назар расид, шодон ба Қасри Арбоб ворид гардиданд. Пеш аз оғози баромади расмияшон чӣ қадар миннатдорӣ карданд ба вакилоне, ки он шабу рӯзҳо дар паҳлӯяшон буданд. Ба аъзои Ҳукумат, ба мардуми оддӣ, ки Тоҷикистони азизро дастгирӣ карданд ва аз парокандагӣ раҳо доданд, миннатдорӣ баён карданд. Дар фарҷоми сухан мехоҳам шеъри дӯстдоштаам, шеъри раиси Иттифоқи нависандагон устод Низом Қосимро қироат карда бошам, ки «Ормон» ном дораду ба Пешвои миллат бахшида шудааст:

Ҷавониро фидо кардам, диёрам то ҷавон бошад,

Гузаштам борҳо аз ҷон, ки ҷонаш дар амон бошад.

Чу аз ҳар ҷонибе сӯи Ватан боди хазон омад,

Баҳорамро сипар кардам, ки эмин аз хазон бошад.

Ман аз ин сарзамин тиру камонро дур бинмудам,

Ки доим дар самояш пурҷило тирукамон бошад.

Қасам бо шири модар хӯрдаам дар назди халқи хеш,

Ки роҳи бахту умраш ҳамчу шири модарон бошад.

Дилу рӯи кушодамро ба дунё пешкаш кардам,

Ки мулки кӯчакам дар чашми дунё бекарон бошад.

Ба минбарҳои болои ҷаҳон бурдам забонамро,

Ки халқи хушзабонам бо ҷаҳоне ҳамзабон бошад.

Басо хорӣ кашида ғунчаи уммед парвардам,

Ки хориро набинад ин диёру гулфишон бошад.

Маро ҳар боғ пайғомест аз гул кардани дилҳо,

Маро ҳар мазраи сабзе зи сарсабзии ҷон бошад.

Бувад нонрезаву нони Ватан болои чашмонам,

 Дилам ҳамрози пирону аниси тифлакон бошад.

Кунам тоҷи сари дунё дилоро Тоҷикистонро,

Зи тахту тоҷи ин дунё ҳаминам ормон бошад.

Ба тамоми мардуми вилояти бостонии Суғд, ба ҳамдиёрони азизам, ба модарону хоҳарону бонувони суғдӣ саломатӣ, бахту саодат, зиндагии осоиштаро таманно мекунам.

Марҳабо ҶАББОРӢ, собиқадори меҳнат, ходими давлативу сиёсӣ:

– Ифтихор аз он дорам, ки дар ҳайати вакилони Иҷлосияи таърихӣ қарор дорам. Ин боварии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки маро ҳам ба ин ҳайат ҳамроҳ карданд. Байни онҳое, ки бевосита иштирокдорони ҳамин ҷаласаи тақдирсоз буданд, чун ҳазорон ҳазор шаҳрвандони ҷумҳурӣ ҳамон рӯзҳо мо ҳам яке аз иштирокчиёне будем, ки паси оинаи нилгун қарор доштем. Он рӯзҳо бисёр рӯзҳои ташвишовар буданд ва мо хавотир будем, ки тақдири мамлакат бо чӣ анҷом меёбад. Ҳамаи шаҳрвандон мехостанд, ки тезтар бесарусомониҳо ба охир расанд. Намедонистем, ки дар оянда моро чӣ интизор аст, махсусан ҳаёти ояндаи ҷавонон чӣ мешавад. Мо ҳам медонистем, ки иҷлосия баргузор мешавад, аммо фикрҳо гуногун буданд, мегуфтанд, ки иҷлосия намешавад. Ман он вақт дар Донишкадаи омӯзгорӣ дотсенти кафедра будам.

Дар ҳамон айём медидам, ки мафкураи ҷавонон дигар шуда истода буд. Дирӯз Пешвои миллат дар баромадашон қайд карданд, ки ба ҷавонон бояд эътибори ҷиддӣ дода шавад. Ҷанги онвақта махсусан ба ҷавонон таъсир расонида буд, мафкураи онҳо тамоман дигар шуда буд. Хушбахтона, дар ҳамон иҷлосияи таърихӣ Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон интихоб шуданд.

Шахсе, ки ҳақиқатан ҷуръати худро нишон доданд. Баъзеҳо ба гирифтани вазифа розӣ намешуданд. Пешвои миллат бори гаронро бар дӯши худ гирифтанд Ватани мо аз нестӣ ба гулгулшукуфиву пешравиҳо ноил гардид. Аз беватанӣ соҳиби Ватани ободу пешрафта шудем. Мо дар замони сулҳу субот, дар осоиштагию созандагиву ободкорӣ зиндагӣ карда истодаем ва фикр мекунем, ки ҳамин иҷлосияи тақдирсоз буду давлати мо аз ҳамин нобасомониҳо эмин ёфт. Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо ҷасорату кордониашон дар майдони сиёсат шинохта шуданд. Дар байни мардум кор карда тавонистанд, душвориҳоро ба дӯши худ гирифтанд. Намедонистанд, ки дар охир моро чӣ интизор аст. Баъзе душманони миллат гуфтанд, ки ин ҳукмронӣ як моҳ давом мекунад. Замона, ки нотинҷ буд, ҷуръати Пешвои миллат қаҳрамонӣ буд. Мо соҳиби сулҳем. Иҷлосия ба мо Пешвои миллатро дод. Заминаи сулҳ ва нуқтагузорӣ ба ҷанг аз ҳамин Иҷлосияи тақдирсоз мебошад. Бисёр хурсанд ҳастем, ки мардуми вилояти Суғд моро бо як муҳити идона, бо ифтихору рӯҳияи болида истиқбол гирифтанд. Бо ҷавонон суҳбатҳо кардем, бо ҳунари онҳо шинос шудем. Онҳо дар оянда масъул ва соҳиби Ватан ҳастанд. Ман дар бистсолагии иҷлосия ҳам иштирок доштам, ки он вақт раиси Кумита оид ба илму маориф, фарҳанг ва сиёсати ҷавонони Парлумон будам.

Фикр мекунам, ки чӣ қадар солҳо гузаранд, моҳияти иҷлосия боз ба хубӣ дарк мешавад. Чунки дар ҳамин замони ҳассос, ки дар сайёра ҷангу ҷидолҳо шуда истодаанд, дар дунё нотинҷӣ идома дорад, мо бояд ин осудагию сулҳу суботро қадр кунем. Шукрона кунем, ки дар ҳамин замона умр ба сар мебарем. Мардуми Тоҷикистон бо сарварии Президенти мамлакат содиқона кор карда истодаанд. Касе, ки боақл аст, донишманд аст, вай дар оянда барои миллати худ сипар мешавад.

Гулҷаҳон ТУРСУНЗОДА,

Шаҳбону ОЛИМОВА,

“Ҳақиқати Суғд”

Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон дар чорабинии тантанавӣ ба ифтихори 30-юмин солгарди Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва барномаи фарҳангӣ дар Муассисаи давлатии «Қасри Арбоб» иштирок карданд

Подробности статьи

16 ноябр Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ноҳияи Бобоҷон Ғафурови вилояти Суғд дар чорабинии тантанавӣ ва ҷамъомади идона ба ифтихори ҷашни 30-юмин солгарди Иҷлосияи таърихии XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон иштирок ва суханронӣ карданд.

Дар чорабинии бошукуҳ, ки дар макони баргузории иҷлосияи таърихӣ — Қасри Арбоби ба номи Саидхуҷа Урунхоҷаев доир гардид, собиқ вакилони Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, аъзои Ҳукумати кишвар, аъзои Маҷлиси миллӣ ва вакилони Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, фаъолони вилоят ва дигар меҳмонони ҷашнвора иштирок намуданд.