Ақли носолим ба лофзанӣ меорад....

Вазъи сиёсии ҷаҳон он чунон коста гардидааст, ки кас фикр мекунад, ки мардум дурӯву серӯй гаштаанд, аз рӯй чун саге дар хидмати хӯҷаин ҳастанду аз пас чун шағоле аз филми тасвири Маугли мефурӯшанд.... ин ҳолатро пештар дар филмҳои тасвирӣ медидему механдидем, акнун бошад, дар атрофи худ мебинему ҳайҳоти дунё мехонем.... ҳаққо мардуми атроф чунон бозингар шудаанд, ки бо бозиҳои сиёсии худ, гуиё табаддулотеро ва ё тараққиёте бар кишваре меоваранд. Дар ин росто мухолифини тоҷикро номбар намудан шояд басандагӣ дорад. Худ бо фикр кардани номҳои ин хоинон нафрат дар вуҷуди кас беш мегардад, агар не – Муҳиддин Муҳаммадиқбол, Шарофиддинва ғайраҳо....

Худро аз аҳли китоб мехонанд, донандаи Қуръон мегиранд, бо каломи шариф даҳон во мекунанд, вале ҳар як амалу рафтор ва гуфтор танҳо хиёнату мардумфиребӣ асту беше не! Масалан, ҳар як барномаи худро, ки дар кимкадом “телевизионе” нашр мекунанду аз шабакаҳои иҷтимоӣ пахш мекунанд, аз оётҳои Қуръон ибтидо медоранд, аммо пас аз он ба лофзанӣ шуруъ мекунанд, гӯиё дар пахши мустақим ҳастанд, вале дар он пахшҳо танҳо аз атрофиёни онҳо дар тамос мешаваду бас, зеро дигар нафаре, ки аз асли воқеа огоҳ ҳасту бар зидди онҳо сухан мекунад, аллакай фирефта аст, дигар ҳеҷ! Хоҷаи Кабирӣ ба ақли костаи худ, хуб ҷой бидиҳед, ки ин миллатро дигар бора фиреб нахоҳед, дод! Дигар бора дар ин кишвар хуне нахоҳад рехт! Дигар дар давлат модаре - фарзанд, зане – ҳамсар, кӯдаке – падар гум нахоҳад кард! Дигар бора шумо оқо бо ҳаммаслакони худ, норомӣ нахоҳед кард! Дигар бора хоҷагонатон дар ин манотиқ ҷанги таҳмилӣ ташкил нахоҳанд кард! Мо НАМЕМОНЕМ! Мо чун сипар дар ҳимояи ин хоку ин ободӣ хоҳем буд!

Шарифзода М.
– устоди ДДХ

Add comment


Security code
Refresh