Тантанаи сидқу вафо!

Заҳмати фидокорона ва бошуҷоат аз самими қалб нисбат ба заҳмати фориғболонаи рӯякӣ ё сохтакорӣ файзу баракоти беандоза зиёдро ба бор меоварад, ки ҳамаи солимақлои ин ҳақиқатро кайҳо боз дарк кардаанд. Лекин, тоифаи муғризони палид, ҳангоматалабони дилсиёҳ, иблиссифату рӯбоҳмиҷоз, ки сардори маккору айёрашон Муҳиддин Кабирии мунофиқ асту худро “наҳзатиёни паймоншикан” ном бурдаанд, на ҳисси садоқату вафо, фидокорию шуҷоат медонанд. Худро бидуни тафаккури солим банди ватангадоӣ андохтаанду аз фазои пурғавғои Аврупо, ки бо ҳамҷинсгарон олуда шудааст, сӯи хокҷои волидайни худ сангпартоӣ кардани наҳзатиёни болу паршикаста қалби мурғризу майнаи палидолуд ва ботину ғализи онҳоро инъикос менамояд.

Шиносоӣ бо дастовардҳои даврони соҳибистиқлоли кишвар, ки тавассути заҳмати якҷояи ҷомеа ва сарварони хирадманду адолати пеша комёб гардидааст, ба нафари соҳибватану соҳибдил фараҳ мебахшад. Зеро, тадриҷан ҳамаи ҳадафҳои стратегии роҳбарияти олии кишвар бо маром амалӣ шуда истодаанду накӯаҳволии мардум боло рафта истодааст. Дар муқоиса ба солҳои қаблӣ ва ҳам мамлакатҳои дигар пешравии иқтисодиёти кишвари азизамон хеле назаррас ва устувор аст. Чунин мешуморам, ки ҷабҳаҳои ин комёбиҳо хираду оқилӣ, адолату садоқат, дилсӯзиву ғамхории Ҳукумати кишварамон ва ҳам мардуми ваҳдатпешаву сарҷамъ бо заҳмати содиқонаро дар бар гирифтаанд.Бунёди садҳо муассисаҳои нав дар соҳаи илму маориф , тандурустӣ, фарҳанг, боло рафтани музди маоши кормандони буҷетӣ, фаровонии маҳсулот дар бозори истеъмолӣ ва ҳазорон дигар дастовардҳо шаҳодати аёни сиёсати муваффақона, пешгирии босуботу роҳбарияти олии кишвар мебошад. Мардуми заҳматпеша ва росткору боаҳду вафо аз ин комёбиҳо меболанду шукронаи ватандорӣ мекунанд.

Тӯдаи наҳзатиёни ифротгарои балозада бошад, аз воқеияти ҳол пайваста устухон мехоянду омодаи сухани ноҷо бар шаъни давлати соҳибистиқлолу пешравандамонбошанд. Ин палидони муғриз аз пешравиҳои мо дар аламу ғазабанд ва баъзе нокомиҳою мушкилотҳои мавҷудаи кишвари бҳиштосоямион шодкомӣ доранд.

То ба дараҷае аблаҳу ахмақанд, ки шармандагию рӯсиёҳии худро дарк карда наметавонанд!

Кундзеҳну бефаросатанд ин наҳзатиёни Худозада!

На саводи динӣ доранду на дониши дунявӣ!

То ҳоло симояшон одамӣ, майнаяшон олудаи ғояҳои ифротӣ, қалбашон ангиштсон асту дар рагҳояшон хуни заҳролудкардаи хоҷагони хориҷии маблағгузорашон ҷорӣ астуҳамаи сифатҳои иблиси малъунро соҳиб гаштанд. Вагарна, кадом солимақл ба хоки Ватан нияти бадро раво медонад? Эҳтимол меравад, ки шайтонсифатон шайтонбачаанд, ки бачабозиро хулқи худ кардаанду лаззати ҳаёти дигар надоранд?!

Мусаллам аст, ки палидони наҳзатӣ дигар нахоҳанд шуд ва ҳамчун ифротздадаи шайтонсон боқӣ мемонанд. Илоҳо хоки поки Ватанам абадан аз қадами номубораки наҳзатиён халос бошад!

Бигузор ватангадоёни наҳзатӣ, алахусус Кабирии муртадро кафангадоӣ насиб бошад!

Касофату касифии нашзатиён ба худи онҳо занад!

Ватан орому осуда, мардумро бахту иқбол, файзу толеъи хуш хоҳам!

Собиров М.С.
- дотсенти кафедраи экология ва ҳифзи табиати факултети геоэкология ва туризми МДТ “Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академи Бобоҷон Ғафуров”

Add comment


Security code
Refresh